Een rustige week...toch?

In mijn zoektocht naar goede promotie ben ik inmiddels toegetreden tot de Twitter community! Waarom? Omdat manlief ergens had gezien dat dat best eens kan werken. Of dat ook zo is? Tja, dat weet je pas als je het doet nietwaar? Het was een hoop gepruts en gehannes maar na een paar keer klooien, deleten en opnieuw plaatsen zijn de eerste tweets een feit. Wat ik ervan vind? Dat weet ik dus nog niet. Het is wéér een extra social media platform om bij te houden. Maar aan de andere kant: als het werkt...

Dan heb ik 'Plankenkoorts' van Tamara Haagmans uitgelezen en ik vond het een heerlijk boek. Zowel van haar als van Marina Folkers heb ik dus zeker het laatste boek nog niet gelezen. Wat wel weer een leuk bijkomend voordeel van al die social media is: de schrijfsters (de Nederlandse althans) reageren zelf  net zo hard mee op alle fijne boekenberichten. En dát vind ik dus echt superleuk! 

Tussendoor zag ik op Instagram een schrijfster die een collage had gemaakt van foto's die lezers hadden gestuurd met haar boek. Onder het mom: beter goed gejat dan slecht verzonnen heb ik me daar ook schuldig aan gemaakt. En tja...hiervan ga je toch glunderen van trots? 

En je nieuwe boek Mariek? Nou. Mijn nieuwe boek zit in een stroomversnelling...althans...in mijn hoofd. Het verhaal gaat de kant op die ik wil (want dat is ook altijd nog maar afwachten) en ik schrijf mezelf niet vast (nog niet...). Ik heb kippenvelmomentjes, kriebels in mijn buik en rode wangen (volgens manlief) dus ik weet dat ik op de goede weg zit. Want als er iets is wat ik in mijn bijna 44 jaar dat ik hier rondloop geleerd heb dan is het luisteren naar wat je eigen lijf je vertelt. Goed luisteren. En daarna antwoorden...