Een leerproces met een tikkeltje frustratie

Het is even stil geweest op mijn blog en om verschillende redenen. Als eerste heb ik gewoon heel veel lekker zelf gelezen. De boeken vlogen door mijn kast en ik ben op diverse plekken in de wereld geweest. Heerlijk. Daar komt bij dat ik ook veel geschreven heb. Niet alleen aan mijn volgende roman...sterker nog....die ligt momenteel helemaal op zijn gat. Maar dat geeft niet. Want ik heb genoeg andere leuke dingen gedaan. Niet direct met het gewenste resultaat maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb aan diverse schrijfwedstrijden meegedaan die ik dan wel niet gewonnen heb maar waar ik wel veel van geleerd heb. Al was het alleen maar om niet het maximum aantal woorden te overschrijden. Wat, voor iemand als ik, al een hele uitdaging op zich is!

Ook heb ik een beetje geprobeerd een taboe te doorbreken. En voor degenen die me volgen op Instagram is dat geen nieuw bericht. Want je wordt momenteel redelijk overspoeld met boeken die in eigen beheer zijn uitgegeven. En ook al heb ik dan een uitgeverij achter me staan, ik ben inmiddels in het stadium beland dat ik mezelf beschouw als een auteur die haar boek in eigen beheer heeft uitgegeven. Ik heb absoluut geen spijt van de stappen die ik met deze uitgeverij gezet heb, het heeft me immers een prachtig boek opgeleverd. Maar ik weet ook dat ik dezelfde stap niet nog een keer zal zetten. Om de doodeenvoudige reden dat het me geen stap verder heeft gebracht. De verkoop van mijn boek is redelijk aan het stagneren en dat is dus iets wat je niet zo vaak hardop uitgesproken ziet. Wat je het meeste ziet zijn auteurs in jubelstemming die dingen roepen als volgende drukken van hun debuut, mooie verkoopaantallen en toffe prijzen die gewonnen zijn. Klopt. Dat gebeurt ook. Soms. Maar meestal niet!

En ik besloot dat afgelopen week eens het web op te gooien. En wat blijkt: ik ben bij lange na niet de enige! En gek genoeg voelt dat dan weer goed...zonder rot over te komen. Want laten we eerlijk wezen: veel auteurs roepen dat het ze niet om het verkopen gaat. Dat het gaat om het feit dat het boek is uitgegeven en dat ze geen bestseller hoeven te schrijven. En weet je wat dat is? Gelul! Want niemand laat een boek drukken om hem vervolgens op eigen plank te laten verstoffen en in de vergetelheid te laten geraken. Je laat een boek drukken, liefst zoveel mogelijk, om hem te verkopen. Zo simpel is het. Want anders had je het hele verhaal namelijk voor jezelf gehouden... Bovendien heb ik nog nooit een bestseller auteur gezien die riep: 'Had voor mij niet gehoeven!' Nauurlijk niet! Want je boek verkopen is gewoon fantastisch! Voor iedere schrijver is een bestseller dé ultieme droom. Net zoals een gouden medaille dat voor een topsporter is. Dus besloot ik het beestje bij de naam te noemen. Namelijk dat het gewoon flink balen is dat het niet zo gaat zoals ik wil. En heeft dat te maken met het boek zelf? Dat denk ik niet. Want door de vele mooie recensies en reacties die ik gekregen heb de afgelopen maanden ben ik trots en ijdel genoeg om te denken dat ik echt wel wat neergezet heb. Dat ik een boek geschreven heb wat er mag zijn en wat gezien mag worden. Maar wat ik flink onderschat heb is de invloed van goede marketing. Tuurlijk....ergens rinkelt er af en toe weleens zo'n hinderlijk belletje die je erop wijst dat je reclame moet maken. Maar ik heb het al eerder gezegd: ik heb een schrijvershart en absoluut geen marketinghart. Daar zijn andere mensen voor.  Ook moet je je over een bepaalde angst voor arrogantie heen kunnen zetten en kunnen roepen: 'Aan de kant! Hier ben ik!' Zover ben ik nog niet. En eerlijk gezegd weet ik niet of dat ooit wel gaat gebeuren. Want wat heeft schrijven vanuit je hart nog voor zin als de marketing vele malen belangrijker is?

Ik was zelfs van plan om mijn hele schrijfaspiraties voorlopig op een laag pitje te zetten maar gelukkig waren de reacties op Instagram zo lief en zo bemoedigend dat ik besloten heb gewoon lekker door te gaan. Omdat ik nou eenmaal van schrijven houd. Hoe ik het verder ga aanpakken weet ik nog niet precies maar ik heb wat kleine plannetjes die nog uit moeten groeien tot iets tastbaars. En tot die tijd? Tot die tijd schrijf ik gewoon op wat in mijn hoofd zit. En houd ik John Lennon maar in mijn hoofd: 'Everything will be ok in the end. If it's not ok, it's not the end.'