'Als blijkt dat je de weg kwijtraakt op de hoofdweg, moet je misschien een onbekende afslag nemen...'
*Marieke Douwes-Fransz* ;-)
Zoals wellicht bekend ben ik al een tijdje bezig met een nieuw boek. En ik ben er echt wel tevreden over maar ik heb er (nog) geen klik mee. Alsof het door iemand anders geschreven is en ik als buitenstaander denk: 'Goh, leuk boek.' Best gek natuurlijk voor iets wat uit je eigen hersenpan komt. Het loopt gerust wel maar het doet me nog niks. Het raakt mijn hart nog niet. Ik miste het 'Viola & Jochem'-gevoel. En is dat niet waar het nou net om draait? Dat je er warm van moet worden van binnen? Ik kreeg er zelfs geen lekker lopende titel bij verzonnen!
Wat me vooral duidelijk werd gemaakt door Facebook. Daar heb je een hele gezellige groep die 'Feelgood Romans' heet en waar ik me al een tijdje als een vis in het water voel. In ieder geval thuis genoeg om de leden daar te durven vragen wat ze van mijn optie voor titel vonden. Ik had al maanden de titel 'Klaproos Park' in mijn hoofd en voor mijn gevoel paste dat bij dat wat ik aan het schrijven was. Dus vroeg ik de dames daar wat ze ervan vonden. En binnen tien minuten had ik mijn eerste officiële eigen 'roast' te pakken! Die ben ik later 'De Roast van Klaproos Park' gaan noemen. Leuk? Nee, natuurlijk niet. Iets wat jij bedacht hebt en wat binnen tien minuten finaal (op een vriendelijke manier!) de grond in getrapt wordt is nooit leuk. Maar wat was ik blij dat ik het gedaan had! Stel je eens voor dat ik daadwerkelijk die titel op mijn nieuwe boek had laten zetten! Dramatisch! Wat er mis mee was? Eigenlijk alles: te oubollig, te tuttig, te saai, niet pakkend genoeg etc. Of ik me kon vinden in de alternatieven is een andere vraag. Feit blijft dat mijn titel rechtsreeks de prullenbak in ging. Bovendien, het verhaal ging niet zoals ik wilde dat het ging.
En toen luisterde ik die podcast met mijn interview terug. Waarin Ingrid Koens iets zegt in de trant van: 'Je hebt het helemaal zelf in de hand.'
En ik dacht: 'Potdorie! Dat is het! Ik heb het zelf in de hand!'
Dus ik heb het ook in de hand of ik doorga of niet. Waarop ik mijn tweede boek per direct in de wacht heb gezet. Yeehaa! Dus voor iedereen die zat te wachten op salsalessen (verklapt in de podcast) en klaprozen: jammer joh! Die zijn voor onbepaalde tijd met verlof.
Maar Mariek, stop je dan? Nee! Sterker nog...inmiddels staat het globale verhaal van mijn nieuwe idee nagenoeg helemaal op papier! In een week! Het is een compleet nieuw idee en het laat me gloeien van blijdschap, het 'Viola & Jochem'-gevoel is volop aanwezig en het raakt mijn hart. En dát is wat ik zocht!
Reactie plaatsen
Reacties