Auteursborrel @ HarperCollins!

'We nodigen je graag uit voor de Auteursborrel van HarperCollins op donderdag 21 april'

Net als de eerste mail van hen eind 2021, zorgde dit ook even voor heerlijke positieve hartkloppingen. Naar een Auteursborrel. Ik? Ja dus. Daar zou ik eindelijk kennismaken met Amber (voor het gemak even liefkozend ons Opperhoofd van HarperFirst genoemd) De redacteur. De dame die ons Digitale Feelgoodclubje bij elkaar heeft gezet. Kortom: de dame die dromen uit laat komen! 

Zij had vrij snel begin dit jaar een appgroepje gemaakt waar de rest van de Digitale Feelgoodauteurs bij elkaar kwamen. Vier stuks om mee te starten, sinds vorige week met vijf. En of dat klikte! Hilarische gesprekken volgden en soms vergaten we even waarom we ook alweer bij elkaar waren gezet. Voor de lol toch? O ja, we schrijven ook nog weleens wat; dat was het. Omdat het voor ons allemaal nieuw was spraken drie van ons (waaronder yours truly) af op station Sloterdijk zodat we in ieder geval samen óf veel te vroeg zouden zijn óf fashionably late. Het werd geen van beiden. We waren te vroeg op het station dus doken we Starbucks in. Waar Marieke wel goed op de beker werd geschreven maar uitgesproken werd als Mariska...de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.  

Al giechelend en jurk frunnikend (gratis tip van flip: pas nooit een jurk die een ingebouwde onderjurk heeft met blote benen om hem vervolgens met panty te dragen...) kwamen we netjes op tijd aan op het kantoor van HC en daar heb ik maar twee woorden voor: warm bad. Omdat ik nogal de neiging heb om in dat soort situaties dingen te gaan roepen en zeggen die niet handig zijn, probeerde ik rustig te blijven. Wat redelijk lukte. Op het geitenincident met de Editorial Manager na dan.... (als je immers de mist in gaat dan maar meteen goed nietwaar?) Aan de andere kant: ik ben nou eenmaal ik en daar moet je gewoon even aan wennen. Maar daarna vraag je je af hoe je het ooit zonder een Marieke hebt gered ;-)

Gelukkig had ik nog wel de tegenwoordigheid van geest om een normaal leuk gesprek met Gillian King te voeren want zij zette me op het spoor van de schrijfwedstrijden. En de rest daarvan is natuurlijk geschiedenis. Daar moest ze natuurlijk wel even voor bedankt worden. Wat een lieverd is dat! Natuurlijk ben ik de foto vergeten. En natuurlijk ben ik door het genieten ook vergeten om nog andere auteurs te strikken voor een praatje en een plaatje. Ik kan alleen maar hopen op een volgende keer.

Maar voor nu was het een avond met een gouden randje. En ach...die groepsfoto's. Laten we zeggen dat dit maar weer het bewijs is dat de fotogenieke genen daadwerkelijk op waren nadat mijn oudere zus was geboren, haha! Maar wat je ziet is puur genieten. En dat is wat telt, toch?