'Weer terug in één van mijn favoriete (boek)plaatsjes: Westzand. In dit tweede deel volgen we Maggie, die we in Iets nieuws onder de zon al leerde kennen als de zus van Fernando. Het is dus niet alleen leuk om terug te zijn in Westzand, maar ook om de inmiddels bekende personages weer terug te zien, al volgen we dus nu iemand anders, de rest van de inwoners van het kleine kustdorpje komen ook nog ruim aan bod.
In principe is het mogelijk om Als water en vuur als standalone te lezen, maar het is natuurlijk veel leuker om Iets nieuws onder de zon ook gelezen te hebben.
In dit tweede deel volgen we dus Maggie, die de schrik van haar leven krijgt als Renze opeens weer voor haar neus staat. Zes jaar geleden vertrok hij nogal abrupt uit Westzand, waardoor hij Maggie met een gebroken hart achter liet. Het heeft haar veel tranen en moeite gekost, maar ze kan zeggen dat ze door de jaren heen over hem heen gekomen is. Toch blijkt het heel anders als ze plots weer oog in oog met hem staat. Hij is nog steeds woest aantrekkelijk en lijkt zich daarnaast niet bewust te zijn van Maggie’s verdriet om zijn vertrek al die jaren geleden.
Langzaam krijgen de twee weer een band, die uit noodzaak lijkt te ontstaan, en al snel heeft Maggie door dat Renze een verandering heeft ondergaan. Wat is er met hem gebeurd dat hij de man is geworden die hij nu is? En maakt hem dat toch weer potentiëel vriendjes-materiaal, of juist totaal niet?
Zoals gezegd is Westzand echt een van mijn favoriete plaatsjes geworden. Het is er heerlijk vertoeven aan de zee en op het strand, iets wat echt goed overkomt uit het verhaal. Wat ik heel erg leuk vind is dat we meegaan met de jaargetijden en we Westzand dus nu in een koudere sfeer te lezen krijgen. Het maakt dat ik me nog beter kan inleven in het verhaal en het echt lijkt alsof ik me zelf in Westzand begeef. Ook de personages zijn weer fijn thuiskomen. Doordat Westzand een klein plaatsje is, kent iedereen elkaar en dat ervaar je als lezer ook zo. Het is dus totaal niet moeilijk om je een voorstelling van de personages te maken, zeker niet als je Iets nieuws onder de zon ook al gelezen hebt. Renze is echter een nieuw personage in het boek, maar hij is dus geen vreemde in Westzand. Ook dit is een leuk aspect, voor de lezer is er dus nieuws te ontdekken maar de dorpsbewoners kennen hem al, waardoor je een breed beeld van hem krijgt.
Toch blijkt er in zijn geval iets meer onder de oppervlakte te schuilen. Zijn verhaal brengt diepgang mee in het boek en zorgt ervoor dat er momenten zijn waarop verschillende emoties los komen, zowel bij de personages als bij de lezer.
Het maakt dat Als water en vuur wat dieper gaat dan Iets nieuws onder de zon deed, wat zeker geen onaangename toevoeging is.
De soepele schrijfstijl van Marieke Douwes zorgt ervoor dat je toch gemoedelijk door het verhaal glijdt en dat ook de diepere stukjes, makkelijk te lezen zijn.
Wat ik ook heel mooi vind is hoe de titel steeds terugkomt in het verhaal. Het past er zo goed bij!
Als water en vuur is een feelgood die je meeneemt naar de kust maar je toch een gevoel van thuiskomen geeft. Het heeft de juiste ingrediënten om je lekker op de bank te houden met een dekentje en je favoriete warme drankje. Uiteraard ben ik ook dit keer weer ontzettend benieuwd naar het volgende deel, dat tevens (jammer genoeg!) het laatste zal zijn in ‘De duinen van Westzand-serie’.'
Het boek heeft van Jaimy 4* gekregen!
Lieve Jaimy, wat een heerlijke recensie en wat fijn dat je de diepgang kon waarderen. Dat doet me goed. En inderdaad, het derde deel zal het laatste deel zijn maar dat wordt zeker een waardige afsluiter.
Reactie plaatsen
Reacties