Vandaag plaatste ik deze foto op de socials. Want na het verwerken van alle feedback én stiekem al wat opmerkingen van Z&K zelf, was het dan eindelijk zover. Het manuscript van MHIJH was klaar voor verzending. Tenminste, de eerste versie dan. Want nu ben ik eerst in de wacht gezet. Daarna gaat het ongeveer zo:
* Manuscript komt terug met op- en aanmerkingen en verbeterpunten.
* Auteur heeft koffie/zuurstof nodig. Dit gaat dikwijls gepaard met de neiging de laptop uit het raam te gooien.
* Auteur raapt zichzelf bij elkaar en moet toegeven dat de meeste opmerkingen volledig terecht zijn.
* Auteur verwerkt alle feedback (of niet, als hij/zij eigenwijs is aangelegd). Vraagt zich daarbij regelmatig af waarom dit ook alweer leuk was en weet zeker dat de groten der aarde het niet zo lastig hebben (wat niet waar is!!)
* Manuscript wordt wederom naar de uitgever gestuurd voor correctie.
* Manuscript komt terug met de laatste puntjes op de i.
* Auteur vindt dit meestal wel heul veul puntjes op de i. Wederom koffie/zuurstof nodig.
* Auteur raapt zichzelf wederom bij elkaar en gaat voor de laatste keer het manuscript door. Althans, die laatste keer is vaak een variant op het liedje 'van voor, naar achter, van links, naar rechts.' Want helemaal klaar ben je eigenlijk nooit.
* Auteur stuurt het met bibberende handen weer retour naar de uitgever en dan gaat het snel.
* Er komen allerlei termen als eindcorrecties en persklaarmaker voorbij maar de auteur is in haar hoofd vooral bezig met de einddatum. Wanneer verschijnt het boek echt? En natuurlijk de grote vraag der vragen: Wat trek ik aan naar de boekpresentatie?
Bovenstaand is natuurlijk maar een voorbeeld maar wel een redelijk realistisch voorbeeld, haha! Voor nu ben ik in ieder geval klaar. Dus ik heb: schrijfkerstvakantie!
Reactie plaatsen
Reacties