Het is alweer ruim een week geleden maar dinsdag 26 april was een bijzonder leuke dag! Zonder al te veel over het verhaal te spoileren zal ik vertellen hoe leuk!
Voor het tweede deel van mijn trilogie had ik wat vragen aan de lokale brandweer en dan met name het duikteam. Ik vroeg of iemand in de gelegenheid zou zijn om via de mail wat vragen te beantwoorden. Hoe tof is het als je dan een mail terug krijgt met het voorstel of het dan misschien niet leuk zou zijn om mee te gaan met een oefening! Dat is vele malen beter natuurlijk! Na veel plannen, schuiven en één keer afzeggen was het dinsdag zover. Ik had nog gevraagd of ik een auto moest regelen of dat ik op de fiets kon. 'Kom maar op de fiets! Je kunt met ons meerijden!' Een mens gaat van minder glunderen.
Na een korte rondleiding werd ik in de brandweerauto van het duikteam gehesen op weg naar de oefenlocatie. Daar aangekomen was net alles klaargezet...komt er een echte melding binnen! En dat ging ongeveer zo:
Ik: 'Waar zetten jullie mij af?
Brandweer in koor: 'Nergens! Je gaat gewoon mee!'
'Eh...zeker weten?'
'Ja, anders kost het teveel tijd. Heb je vanmiddag nog andere plannen trouwens?'
'Eh nee...hoezo?'
'Nou, we gaan namelijk naar Texel!'
Ja. We waren echt, met alle toeters en bellen aan, onderweg naar Texel. Na een paar minuten bleek het 'voertuig te water' een elektrische fiets in een opgedroogde sloot te zijn dus konden we weer omkeren. Dat konden de hulpdiensten op Texel zelf wel af. Maar inderdaad...voor een duikklus op Texel wordt dus de brandweer van Noord Holland Noord ingeschakeld. En ja, ze moeten met de veerdienst. Denk daar maar eens even twee tellen langer over na.... Ondergetekende was heel blij dat het geen ernstige melding bleek te zijn.
Goed, weer terug naar de oefenlocatie en dit keer ging het wel door. Ze waren allemaal zeer behulpzaam, beantwoordden al mijn vragen en legden uit wat ze aan het doen waren. Ik heb zelfs nog een keer de headset op mijn knar gehad om een duiker te begeleiden. Nu heb ik een beetje een beeld gekregen van wat ze doen. Thuisgekomen kon ik meteen een aantal dingen herschrijven dus dat geeft wel aan dat ik van sommige dingen een heel ander idee had dan het in werkelijkheid is. Ik kan alleen maar hopen dat mijn verhaal ze straks recht zal doen. De heren willen uiteraard t.z.t. mijn verhaal lezen maar ik weet niet in hoeverre ze van feelgoodromans houden, haha!
En heb jij nou een zoon of dochter die roept dat ze later bij de brandweer willen? Laat ze die droom waarmaken want ze zijn zo verschrikkelijk hard nodig....
Brandweer van Heerhugowaard: onwijs bedankt!
Reactie plaatsen
Reacties