Valentijnfestival!

Iedereen kent ze wel. Van die feesten waar je zo lang naar uitkijkt, waarvan je hoopt dat het niet tegenvalt en dat je jezelf niet voor schut zet. Al zal dat laatste voornamelijk op mezelf slaan ;-) Van die feesten die eerst even een paar dagen moeten bezinken voordat je er iets nuttigs over kunt melden. Vandaag is het genoeg bezonken dus hier is mijn verslag van: Het Valentijnfestival!

Mijn partner in crime van de dag was Jet Nijland. Wat een heerlijk mens en het is me altijd weer een genoegen om haar te zien. Het begon al in de trein: we reisden niet samen dus er werd druk geappt. Zij zat achter iemand die voldeed aan haar mannelijke hoofdpersoon en ik kwam naast iemand te zitten die volgens mij voldeed aan álle mannelijke hoofdpersonen van HarperFirst samen, haha! Dat zorgde voor de eerste hilariteit en de stemming steeg. Dat ik mijn eerste trein gemist had, hebben we het gewoon niet over. En dat ik, bij controle vlakbij Amersfoort, verkeerd ingecheckt bleek te hebben bij het instappen, vergeten we ook even. Blijkbaar was het bliepje wat ik hoorde niet mijn bliepje. Gelukkig had ik een conducteur in een goed humeur (horen jullie hem...) en omdat we bijna bij de eindbestemming Ermelo waren, werd het door de vingers gezien. Wellicht hielp het mee dat ik aanbood om ter plekke de boete af te tikken (wat voor andere opties zijn er...geen idee!) Bij het uitstappen in Ermelo had Jet al gecheckt of er poortjes waren waar je doorheen moest. In dat geval had ik namelijk een nieuw probleem gehad. Jet bood al heel dapper aan om me over de poortjes heen te kieperen maar ik wilde graag háár rug, míjn ego én het poortje sparen! Gelukkig had station Ermelo alles wat je van een pittoresk schattig stationnetje mag verwachten en dus ook géén poortjes. Er werd niet gekieperd vandaag.

En toen ging het in een sneltreinvaart. Bij de ingang stond Tamara Haagmans. Van alle auteurs zo'n beetje degene waar ik het meest naar uitkeek. Niet alleen vanwege de heerlijke boeken die ze schrijft maar ik denk ook omdat ze zo lekker zichzelf is. Daar houden we van in huize Douwes-Fransz. Mijn grote missie van de dag was dus al geslaagd nog voordat ik binnen was. Bij binnenkomst werd ik bijna omver gekegeld door een heerlijk enthousiaste Anja de Rijk (a.k.a. Antonia Vermeer...hoe cool is die naam!) en kon Jet meteen een exemplaar van haar boek signeren. Wat een fijne start. En wat een heerlijk warm bad was het weer. 

Ik had niet meegedaan met de wedstrijden. De schrijfwedstrijd heb ik laten schieten omdat ik op dat moment midden in mijn Shortlist LS Amsterdam-bubbel zat en de wedstrijd voor mooiste romantische boek is langs me heen gegaan en ik heb me nooit gerealiseerd dat KE&S mee had kunnen doen. Iets met pindakaas.

De stemming zat er goed in. Patrick Haagmans (ja, de man van) praatte de boel aan elkaar en ik zou zeggen: laat hem dit volgend jaar weer doen. Ik ben fan! Vannessa Thuyns verzorgde de fantastische muziek en eindelijk zag ik mede Boekscout auteur Esther Stui in het echt! Net als Mienke Fijen, Chantal Claassen, Jacodine v/d Velde, Wendy Brokers, Aline van Wijnen en nog veel meer die ik vast vergeten ben. Ook kwam ik Marieke Schreers en Helma Koot van de Hebban Fabulous Feelgood Groep tegen en ook dat was ontzettend leuk om de personen achter de profielfoto's te zien. Eigenlijk gold dat voor iedereen. 

Aline van Wijnen won de prijs voor het meest romantische boek en Anja Janssen won de schrijfwedstrijd. Volgens mij allebei terechte winnaars. De beste 18 verhalen van de schrijfwedstrijd zijn gebundeld in het boek 'Lentekriebels' waarvan de opbrengsten in zijn geheel naar 'Villa Pardoes' gaan. Natuurlijk heb ik de bundel gekocht. En ik heb meteen geprobeerd een aantal auteurs een krabbel te laten zetten bij hun verhaal. Wat inhield dat, nadat Mienke en ik ons eigen boek voor elkaar hadden gesigneerd (ook wel een momentje hoor!), ik nog een krabbel kreeg want zij was 3e geworden. Ook een extra krabbel van Tamara Haagmans gescoord nadat ik mijn twee bestelde boeken al bij haar had afgehaald. Ik voelde me bijna een heuse stalker maar inmiddels heb ik vernomen dat ze dat op haar Bucketlist had staan, haha! Ik ben dus een Bucketlist vinkje. Check! 

Aan het eind hebben we er nog snel een gezellig groepsfoto uit weten te persen van de langblijvers en zijn Jet en ik naar een restaurantje gegaan om de dag in stijl af te sluiten. Wijn, nog een beetje wijn, water (niet bíj de wijn...), kaasplankje en heerlijk brood met smeersels. Ik zeg: afterparty geslaagd! Toen konden we het eerste stukje in de trein samen reizen en het feit dat Jet bijna een station te vroeg uitstapte is ook iets waar we het gewoon niet meer over hebben... :-)

Al met al: een fantastische dag en volgend jaar ben ik er zeker weer bij. En gelukkig hebben we de foto's nog!