Daphne haalt weinig voldoening en plezier uit haar baan als secretaresse. Ze woont samen met haar moeder, Liesbeth, op de Veluwe. Drie jaar geleden is haar vader overleden en sindsdien heeft ze haar moeder enorm gesteund. Maar die vindt dat het nu tijd is voor haar dochter om meer van het leven te gaan genieten, om eindelijk eens voor zichzelf te kiezen.
Rina, een vriendin van oma, heeft een leuke cadeauwinkel in Westzand en is op zoek naar hulp tijdens het vakantieseizoen. De ideale oplossing dus voor Daphne om een adempauze te nemen. Ze neemt ontslag en verhuist naar het pittoreske dorpje. Hier wordt ze warm onthaald door Rina en de andere bewoners. Als Storm, een schattig knulletje van 6 jaar, en zijn vader Fernando een bezoekje aan de winkel brengen, voel je meteen de tintelingen in de lucht.
Marieke Douwes heeft een vlotte schrijfstijl. Soms is het verhaal heel direct en dan kabbelt het weer gemoedelijk verder. Ze heeft Westzand zeer herkenbaar beschreven. Ik voelde me er meteen thuis. De dagjestoeristen, het strand, de duinen, het gezellige winkeltje waar de koffie altijd klaarstaat,… de vriendelijke en ongedwongen sfeer komt knap tot uiting. ‘Iets nieuws onder de zon, is een verhaal vol liefdevolle en sympathieke personages. Ook fijn dat er niet enkel een vonk tussen Daphne en Fernando is, er bloeit ook wat moois tussen andere dorpelingen. Verwacht geen stomende scenes, want Marieke Douwes laat graag wat aan de verbeelding over, en dat is best aangenaam. De nadruk ligt eerder op je ergens thuis voelen, het belang van familie en begrip hebben voor elkaar. Mooi toch!
Oh, en die geit die bijna met de hoofdrol gaat lopen geeft een leuke extra toets aan het boek! Een vleugje humor ontbreekt dus zeker niet.
Het is zeer fijn om de evolutie in Marieke Douwes haar schrijfwerk te zien. Eerlijk… ik was maar matig enthousiast over haar debuut ‘Klavers, Edelweiss en Sachertorte’. Maar haar enthousiasme was wel heel goed voelbaar. Ik keek dus zeker uit naar meer. En zie hier! ‘Iets nieuws onder de zon’ is goed gedoseerd en knap in evenwicht. Het plaatje klopt gewoon. Wat ben ik trots op Marieke Douwes. Ze heeft haar plaats tussen de Nederlandse feelgoodauteurs absoluut verdiend! Uitkijken dus naar ‘Als water en vuur’, het tweede deel in de trilogie ‘De duinen van Westzand’, dat dit najaar wordt verwacht.
Dit was zo'n recensie waar ik als reactie niet verder kwam dan 'allemachtig'. Want als je iemand, waarvan je weet dat ze je debuut niet 'je van het' vond, trots op je is... dan kun je niet anders dan glunderen. En dat is dus precies wat ik de hele dag gedaan heb. Dank je wel, lieve Saskia voor je prachtige woorden!
Reactie plaatsen
Reacties